The Sun

Introduction

People love praise and rejoice in the Sun. The Sun is the source of their life. Yet, one day they change their mind and load him with many accusations. They get to the point of banishing him from the solar system. But is their decision right? Will they ever be able to be happy and complete without him?

Once upon a time, the Sun lived and shone in the sky. Every morning it rose and greeted all creatures. It gave the world light, warmth, love, health, and joy. Sun’s value was sacred to all animals and plants. People praised the Sun. The Sun was their God. Everyone said I wish for sunny weather so my family wouldn’t get cold. The hunters wanted it for a companion. Later the first cultivators needed the Sun to have a good crop. In modern times, people would cherish the Sun. They found out it affected their mental health. The Sun’s light gave them strength, and they were grateful for it. 

Until one day, people started questioning their love for him. They were angry that their summers were hot. Most people were moaning that they felt uncomfortable and unproductive. Their skin would become sensitive during the day, and they looked tired all the time. Their crops needed more water and protection.

Other than that, they took a stand superior to him. Since the technology development, people could create desired temperature and light conditions themselves.

So one morning, a few countries’ leaders formed a committee and asked the Sun to leave. We do not need you anymore, they said. You create trouble here. You should find your position in another system. 

The Sun felt sorry because it was the nucleus of the entire solar system. He loved the Earth because she was his child. But he did not want to be a burden to anyone. Instead, he decided to give freedom to their planet and find usefulness elsewhere. He obeyed like a parent giving space to his adult child, and he left. He also said that he would return in case they needed him again.

But people did not understand that the Sun had not changed. He never intended to harm them. But, the people had forgotten their roots (in an attempt for evolvement).

Evolution is liberating and welcoming. Yet, it presupposes that it embraces its origin, its nature. There is no other way.

So from the next day, people went on with their lives. In the early days, everything went clockwise. Like they had calculated on models with algorithms.

Production increased, and people felt comfortable with their bodies and the environment. They had predicted everything. And the days and the first months passed in this spirit.

But, as time passed, they noticed something missing. People did not feel complete. The paradox was that while all measurements seemed to go up, they had begun to sink into misery.

 Thus, people soon regretted their decision to banish the Sun from their homes.

When they found the courage to admit their feelings, they decided to find the Sun and ask him to return.

Their decision was brave and showed that they had matured after their loss. People appeared vulnerable to each other. Whereas in the past, they would have chosen to keep with their first choice. Now they were no longer interested in protecting their selfishness.

They designed a spaceship and sent a new commission.

The crew has been traveling for almost a year. When one day, they spotted the warmth and glow of their Sun, far away from their solar system.

The Sun welcomed the people and got emotional seeing them. He told them he was having a good time in his new place.

 In that system, the clouds used to reign. Their sun had turned off. Thus, planets lacked light and heat. 

The Sun appeared like a machine god after a while. The inhabitants invited him to stay. Since then, the clouds filter the extra light and temperature. And the planets keep ideal living conditions.

Genius plan! The human committee admitted. Then they hesitated to ask the Sun to return to its original position. They saw him happy there. He was necessary to them. The people thought until they found a good solution.

They would not ask the Sun to return. Instead, they would find a way to transport the Earth to this system. Why not? They needed a new beginning. Plus, people would have new companions there and at a close distance.

A few clouds undertook the transportation. They placed the spaceship on top of them and ran with the help of their friend, the Wind. As soon as they arrived on Earth, the Earth seemed to be waiting for them and was ready to leave. They said goodbye to the rest of the system. They also invited the other planets to come with them.

The other planets did not want to leave their place. They had found a new balance.

So the Earth began its exciting journey. And since that day, no one has ever blamed the Sun again. To be more specific, no one has ever blamed anyone again.

How did this happen? The inhabitants of the new planets asked them for a small favor to stay there. It was not something that would cost them much. No, not only that, but it would be something that would make their lives easier. So what was it? 

People had to learn their new friends’ language. And not just the vocabulary, syntax, and grammar. But to study and practice the philosophy and the true meaning behind each word. 

Do you think their friends did not have any problems or disagreements? Of course, they did. But why did they usually seem calm and optimistic? Why were they not unhappy? They never made wars or committed crimes.

The new friends had learned to solve their problems and differences with communication and goodwill. They felt grateful for what they had. In hard times, they stayed close to each other.

Gratitude, dialogue, and empathy were the basis of their communication.

  After much effort and study, people managed to speak like their friends. And people benefited twice from their migration. They evolved by loving themselves, their neighbors, and their nature.

Questions for thought

1. Imagine yourself as one of the people in the story and your family as the Sun.
2. Are there any times you feel that you do not need your Sun and get angry with him?
3. How do you react? For example, do you push him away?
4. How does he respond? Then do you regret fighting?
5. Does he feel sad?
6. How do you get along with him again?
7. Do you feel love for him after you have made amends?

Note:

It is normal to argue and fight with people who are very important to us. It is healthy to disagree at certain stages of our lives. The point, however, is to try to make these quarrels constructive and, in the second phase, less painful. 

After a quarrel may emerge deep feelings and bonding. 

How can this be done? It needs a lot of practice, and we cannot always succeed.

 But

A) It would be helpful to find the real cause of the conflict. What is it that makes things difficult for us?

B) And then communicate this issue to the other person without blaming. But to talk about our feelings only.

And of course, we must not forget:

a) to express gratitude to our loved ones. 

b) to count our blessings and stay connected to our environment.

c) to connect with all parts of ourselves and love them. The parts that we like and parts that we do not accept. The parts we reject have something important to tell us. We may suppress a need. So we push away something we desire a lot, deep inside us.

d) to forgive our loved ones for their mistakes. They are as vulnerable and imperfect as we are. Forgiving doesn’t mean tolerance to unhealthy behaviors. 

Ο Ήλιος 

Εισαγωγή 

Οι άνθρωποι αγαπούν, εξυμνούν και χαίρονται τον Ήλιο. Είναι η πηγή ζωής τους. Παρόλα αυτά μία μέρα αλλάζουν άποψη και τον φορτώνουν με πολλές κατηγορίες. Φτάνουν στο σημείο να τον εξορίσουν από το ηλιακό σύστημα. Είναι η απόφασή τους όμως αυτή σωστή; Θα μπορέσουν ποτέ να είναι ευτυχισμένοι και πλήρεις χωρίς εκείνον; 

Μια φορά ζούσε ο ήλιος και φώτιζε στον ουρανό ψηλά. Κάθε πρωί ανέτειλε και χαιρετούσε όλη την πλάση. Έδινε φως, ζεστασιά, αγάπη, υγεία και χαρά στον κόσμο. Όλα τα ζώα και τα φυτά τον αγαπούσαν και τον αποζητούσαν. Οι άνθρωποι τον εξυμνούσαν. Τον είχαν θεοποιήσει πολλές φορές, μάλιστα. Έλεγαν όλοι , μακάρι να έχει ήλιο για να μην κρυώνουμε. Οι κυνηγοί τον ήθελαν επειδή τους διευκόλυνε στο κυνήγι, αργότερα οι πρώτοι καλλιεργητές τον ήθελαν για να έχουν σοδειά και μάλιστα ιδιαίτερα γευστική. Στη σύγχρονη εποχή τον αγαπούσαν γιατί καταλάβαιναν ότι εκείνος τους έφερνε τη χαρά. Το φως του τους έδινε δύναμη και του είχαν ευγνωμοσύνη για αυτό. Μέχρι που μια μέρα οι άνθρωποι άρχισαν να αμφισβητούν την αγάπη τους για εκείνον. Θύμωναν που τα καλοκαίρια τους έφερνε καύσωνες, γκρίνιαζαν που ένιωθαν δυσφορία από τη ζέστη και που έχαναν την παραγωγικότητα τους. Τους έκαιγε το δέρμα, τους χαλούσε τα φυτά, τους κούραζε διαρκώς.  Εκτός, από αυτό πήραν μια στάση ανώτερή του. Εφόσον , έχει αναπτυχθεί η τεχνολογία, υποστήριζαν μπορούμε να δημιουργούμε επιθυμητές συνθήκες θερμοκρασίας και φωτός  χωρίς την παρουσία του. 

Έτσι μαζεύτηκαν ένα πρωί όλοι μαζί, έφτιαξαν μία επιτροπή και ζήτησαν από τον ήλιο να φύγει. Δε σε χρειάζομαστε πια. Μόνο προβλήματα δημιουργείς του είπαν. Να πας σε άλλο γαλαξία να βασιλεύεις.

Εκείνος λυπήθηκε γιατί ήταν ο πυρήνας σε ολόκληρο το ηλιακό σύστημα. Πονούσε τη γη και την αγαπούσε γιατί ήταν παιδί του. Όμως δεν ήθελε να είναι βάρος σε κανένα. Αντιθέτως, αποφάσισε να δώσει ελευθερία στον πλανήτη τους και να βρει αλλού χρησιμότητα. Υπάκουσε σαν σωστός γονέας που δίνει χώρο στο παιδί του, και έφυγε. Επίσης , είπε ότι θα επιστρέψει και θα είναι κοντά τους σε περίπτωση που τον χρειαστούν ξανά. 

Οι άνθρωποι όμως δεν είχαν καταλάβει πως ο ήλιος δεν είχε αλλάξει ούτε και είχε ποτέ σκοπό να τους βλάψει. Από την άλλη εκείνοι, στην προσπάθειά τους να εξελιχθούν, είχαν ξεχάσει ποια είναι η ρίζα τους.

Σίγουρα η εξέλιξη είναι πολύ καλή, αλλά προϋποθέτει ότι αγκαλιάζει και την προέλευσή της, που είναι η φύση της, δε γίνεται διαφορετικά. 

Έτσι από την επόμενη μέρα οι άνθρωποι συνέχισαν κανονικά τη ζωή τους. Τις πρώτες μέρες όλα πήγαιναν ρολόι όπως είχαν υπολογίσει από πριν σε μοντέλα με αλγόριθμους. Η παραγωγή αυξήθηκε, οι άνθρωποι ένιωθαν άνετα με το σώμα τους και το περιβάλλον τους και δε ζητούσαν τίποτα περισσότερο. Τα είχαν σκεφτεί και προβλέψει όλα. Κι έτσι κάπως, κυλούσαν οι μέρες κι οι πρώτοι μήνες. 

Από την άλλη, όσο περνούσε ο καιρός παρατήρησαν όμως κάτι τους έλειπε. Πάλι δεν ένιωθαν ολόκληροι. Το παράδοξο ήταν ότι ενώ όλες οι καμπύλες κι οι μετρήσεις φαίνονταν να πηγαίνουν προς τα πάνω οι ίδιοι άρχισαν να βουλιάζουν στη δυστυχία.

 Έτσι, οι άνθρωποι φάνηκε ότι σύντομα μετάνιωσαν την απόφαση που πήραν, να διώξουν τον Ήλιο από το σπίτι τους.

Όταν βρήκαν το θάρρος να το παραδεχτούν ο ένας με τον άλλον πήραν την  απόφαση να πάνε να τον βρουν να του ζητήσουν να γυρίσει πίσω.

Η κίνηση των ανθρώπων ήταν πολύ γενναία κι έδειχνε πως είχαν ωριμάσει μετά τη μεγάλη απώλεια που έζησαν. Τόλμησαν να φανούν ευάλωτοι ο ένας με τον άλλον.  Ενώ παλαιότερα θα είχαν επιλέξει να ζουν δυστυχισμένοι. Τώρα πια δεν τους ενδιέφερε να  προστατεύσουν τον εγωισμό τους. 

Έφτιαξαν ένα πολύ μεγάλο κι εντυπωσιακό διαστημόπλοιο κι έστειλαν σε αποστολή μία νέα επιτροπή.

Ταξίδευαν, μέρες και μήνες, σχεδόν ένα χρόνο μέχρι που μία μέρα εντόπισαν τη ζεστασιά και τη λάμψη του δικού τους ήλιου, έτη φωτός μακριά από το δικό τους ηλιακό σύστημα. 

Ο Ήλιος τους υποδέχτηκε με χαρά και με συγκίνηση και τους είπε ότι περνάει όμορφα στο νέο του μέρος. Εκεί πριν έρθει ο Ήλιος βασίλευαν τα σύννεφα που ήταν χρήσιμα στους κατοίκους των πλανητών. Όμως ο δικός τους ήλιος είχε σβήσει. Έτσι, τους έλειπε φως και θερμότητα. Ο Ήλιος εμφανίστηκε σαν από μηχανής θεός και τον προσκάλεσαν αμέσως να πάρει τιμητική θέση πίσω από τα σύννεφα. Εκείνος δέχτηκε με χαρά. Κι από τότε τα σύννεφα κρατούν το περίσσιο φως και τη θερμοκρασία και οι πλανήτες διατηρούν ιδανικές συνθήκες διαβίωσης.

Ιδιοφυές σχέδιο! Παραδέχτηκε η ανθρώπινη επιτροπή. Απορώ πώς δεν το είχαμε σκεφτεί κι εμείς νωρίτερα. Έπειτα δίστασαν να ζητήσουν από τον Ήλιο να επιστρέψει στην αρχική του θέση. Φαινόταν ευτυχισμένος εκεί κι επίσης, ήταν τόσο χρήσιμος στη νέα του θέση. Σκέφτηκαν, ξανασκέφτηκαν και βρήκαν τη λύση. 

Δε θα ζητούσαν από τον Ήλιο να επιστρέψει. Αντιθέτως, θα έβρισκαν τρόπο να μεταφέρουν τη Γη σε αυτό το γαλαξία. Γιατί όχι; Εκεί θα ήταν πολύ καλύτερα. Χρειάζονταν μία νέα αρχή  κι επιπλέον θα ζούσαν σύμφωνα με τη φύση τους. Με το ηλιακό φως και με τα φυσικά φίλτρα που προσέφεραν  τα νέα αυτά σύννεφα. Άσε που εκεί θα είχαν και νέα συντροφιά γιατί όλοι οι πλανήτες είχαν ζωή και βρίσκονταν σε κοντινές αποστάσεις.  

Μερικά μικρά σύννεφα, παιδιά από τους μεγάλους τους  γονείς, ανέλαβαν αυτή την αποστολή. Τοποθέτησαν το διαστημόπλοιο επάνω τους, κι έτρεξαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα με τη βοήθεια του φίλου τους του ανέμου. Μόλις έφτασαν στη Γη, η Γη σαν να τους περίμενε κι ήταν έτοιμη για αναχώρηση. Αποχαιρέτησαν το υπόλοιπο ηλιακό σύστημα κι είπαν ότι θα επιστρέφουν συχνά για επίσκεψη. Και πως αν θελήσουν μια μέρα να έρθουν κι εκείνοι μαζί τους στο νέο τους σπίτι, είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτοι.

Οι υπόλοιποι πλανήτες ήταν συγκινημένοι αλλά δε θέλησαν να εγκαταλείψουν τη θέση τους. Είχαν βρει την ισορροπία τους κι ήταν καλά. 

Στη συνέχεια επιβιβάστηκε η Γη επάνω στα απαλά συννεφάκια και ξεκίνησε το συναρπαστικό ταξίδι της. Κι από εκείνη την ημέρα ποτέ δεν κατηγόρησε κανείς τον Ήλιο ξανά. Για την ακρίβεια ποτέ κανείς δεν κατηγόρησε κανέναν ξανά. 

Πώς έγινε αυτό; Οι κάτοικοι των νέων πλανητών τους ζήτησαν ένα μικρό αντάλλαγμα για να μείνουν εκεί. Δεν ήταν κάτι που θα τους κόστιζε πολύ. Όχι, μόνο αυτό, αλλά θα ήταν κάτι  που θα τους διευκόλυνε στη ζωή τους. Τι ήταν αυτό; Να μάθουν πολύ καλά τη δική τους γλώσσα επικοινωνίας. Και δε μιλάμε μόνο για λεξιλόγιο, συντακτικό και γραμματική. Αλλά να μελετήσουν και να μάθουν τη φιλοσοφία τους και το πραγματικό νόημα που κρύβεται πίσω από κάθε λέξη. Για να σας δώσω να καταλάβετε πιστεύετε πως οι εξωγήινοι δεν είχαν προβλήματα, δεν είχαν διαφορές; Μα φυσικά και είχαν. Όμως γιατί φαινόντουσαν συνήθως ήρεμοι κι αισιόδοξοι; Γιατί δεν ήταν δυστυχισμένοι, δεν έκαναν πολέμους ούτε εγκληματικές πράξεις; 

Επειδή είχαν μάθει να λύνουν τα προβλήματα και τις διαφορές τους με επικοινωνία και καλή θέληση. Ένιωθαν ευγνωμοσύνη για αυτά που είχαν κι αυτά που τους δυσκόλευαν τα αντιμετώπιζαν ο ένας πάντα στο πλευρό του άλλου.

Η ευγνωμοσύνη, ο διάλογος κι η ενσυναίσθηση ήταν η βαση της επικοινωνίας τους. 

 Έτσι, μετά από πολύ κόπο και μελέτη οι γήινοι κατάφεραν να μιλούν όπως οι εξωγήινοι. Κι ωφελήθηκαν διπλά με τη μετανάστευσή τους. Εξελισσόταν αντιμετωπίζοντας με αγάπη τον εαυτό τους, τους διπλανούς τους, και τη φύση τους.

Ερωτήσεις για σκέψη 

Φανταστείτε τον εαυτό σας ως έναν από τους ανθρώπους της ιστορίας και την οικογένειά σας σαν τον Ήλιο. 

1. Υπάρχουν φορές που νιώθεις ότι δε χρειάζεσαι το δικό σου Ήλιο και θυμώνεις μαζί του;
2. Πώς αντιδράς; Για παράδειγμα, τον διώχνεις;
3. Εκείνος πώς ανταποκρίνεται;
4. Μετά μετανιώνεις που μαλώσατε; 
5. Εκείνος νιώθει λύπη; 
6. Πώς τα ξαναβρίσκεις μαζί του; 
7. Νιώθεις αγάπη απέναντί του  μετά που τα έχετε ξαναβρεί;

Σημείωση:

Είναι φυσιολογικό να συγκρουόμαστε και να μαλώνουμε με τους ανθρώπους που είναι πολύ σημαντικοί για εμάς. Είναι χρήσιμο κι υγιές να διαφωνούμε ειδικά σε κάποια στάδια της ζωής μας.  Το θέμα είναι όμως  να προσπαθήσουμε να κάνουμε αυτούς τους καβγάδες εποικοδομητικούς και σε δεύτερη φάση λιγότερο επώδυνους. 

Πώς γίνεται αυτό; Θέλει πολλή δουλειά και δεν πετυχαίνει πάντα.

 Αλλά 

Α) θα βοηθούσε σίγουρα να βρούμε το βασικό λόγο της σύγκρουσης. Τι είναι αυτό που δηλαδή πραγματικά μας δυσκολεύει. 

Β) Και στη συνέχεια να το επικοινωνήσουμε στο άλλο άτομο χωρίς να το κατηγορούμε. Αλλά να μιλάμε για τα δικά συναισθήματα μόνο.

Είναι πολύ δύσκολο να γίνει στην πράξη αλλά όταν πετυχαίνει, αξίζει τον κόπο. 

Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι να

α) εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας στους αγαπημένους μας και να νιώθουμε ευγνώμονες για αυτά που έχουμε στη ζωή μας στο περιβάλλον μας. 

β) να συνδεόμαστε με όλα τα κομμάτια του εαυτού μας και να τα αγαπάμε. Τα ωραία και τα λιγότερο ωραία δηλαδή. 

γ) να συγχωρούμε τους αγαπημένους μας για τα λάθη τους χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεχόμαστε άσχημες συμπεριφορές.