Introduction
A life full of change, traveling, and adventure may sound exciting to plenty of us. Yet, not for the little Cloud of our story. It loves tranquility, so it lives in permanent stress. What could happen to make it calm down? As we know that its life conditions cannot change.
Once upon a time, the Little Cloud lived high in the sky. I cannot describe it to you in more words because its color and shape would change every minute.
Sometimes it was black and brought rain, and other times was white and gave away cloudy days to the earth.
Nor can I tell you where its home was. Sometimes it was up the Europe sky and other times over Asia or Africa.
But I can tell you for sure our Little Cloud was not happy at all.
It was living in chaos. The Little Cloud would change now and then without even knowing why. (Hot or Cold, Thin or Fluffy, and so on). And it was wandering around unknown places all day.
But one day, something beautiful happened in its life. A strong Wind pushed it beside a cute Cloud Girl. She was in the mood for a conversation, so she started talking to it happily:
Nice day today, huh? We are over an Ocean where we can admire all this majestic view!
In a few hours, we will enjoy the stars that shine, away from the lights of the earth!
And if I start thinking about my sunset color, I will turn pink out of my joy right now!
Our Little Cloud would not share the same feelings as his new friend. But it saw something beautiful in her face and voice that made it want to stay with her.
Thus began their friendship. Their very tight relationship was full of love.
The Cloudgirl was happy most of the time. She loved traveling and adventures. She would enjoy spreading rain, snowflakes, and pink colors in the sky or creating gray days on earth. She loved being a cloud with all her heart.
She sounds having the opposite personality of the Little Cloud. The Little Cloud didn’t like constant changes, even though changes were to his nature.
Still, the clouds matched so well that they became inseparable.
The Little Cloud was attracted to Cloudgirl confidence and happiness. It would feel more enthusiastic next to her.
Cloudgirl loved the confidence and stability that the Little Cloud radiated. Its love offered her security. She was authentic when she was with it.
And as they say, and it’s true, love transforms those who feel it and makes them sweeter and more creative. So the Little Cloud next to Cloudgirl became brave.
The Little Cloud began to observe the world with a clear mind. And not only that but also the view the Little Cloud saw seemed magnificent.
And then something like a miracle happened. The world stopped looking unknown to it.
The Little Cloud learned to distinguish the parts of the earth day by day: cities, villages, and countries.
Then the Little Cloud noticed the differences on the earth’s surface: Mountains, valleys, lakes, rivers, and forests. It made sense that all these differences affected the Little Cloud’s appearance and presence.
Then the Little Cloud took courage and made friends with the Winds. The Winds gave it a lot of information about the weather.
So, the Little Cloud was the first creature in the world to make earth maps and weather (climatic) maps.
The Little Cloud felt more confident by knowing where it was every minute. In its travels, it was familiar with the winds.
And the Little Cloud decided not to keep this knowledge to itself.
Love made it generous.
So on a winter morning, the Little Cloud stopped above a stormy ocean and noticed a ship. His captain looked very scared.
The Little Cloud felt sorry for him. This captain was looking like Litlle Cloud’s old self.
Then, it decided to do a great act of love.
The Little Cloud went lower and gave the man the maps it had made with much love and effort.
The man did not believe in his luck. He thanked the Little Cloud with all his heart and continued his way.
The transoceanic voyage did not seem so scary to the captain anymore.
The captain shared the maps with the rest of the world.
So everyone was grateful to the Little Cloud for this offer.
Cloudgirl and the Little Cloud never stopped traveling or changing.
But together, next to each other, they felt happy.
And that they could achieve a lot for themselves and the whole world.
And so it happened. ❤
Questions for thinking and creating
1. Draw the Little Cloud and Cloudgirl of our story as you imagine them.
2. Have you ever felt fear in an unfamiliar environment? (For example, visiting a different country, a new home, a doctor’s office, a museum, the cinema, a workplace, or a school).
3. If you answered yes to the previous question, did you face your fear? And if so, in what way?
4. Do you believe that love can help you overcome the feeling of fear? (being around the people you trust and love).
5. In a difficult moment, what would make you feel more comfortable from the following:
A. A hug.
B. Affirmation/ Comforting words.
C. An act of love.
D. Become your loved ones’ priority.
E. A combination of the above.
F. Something else.
6. Do you remember doing a generous act of love, as the Little Cloud did for another person?
7. If so, would you like to describe it?
8. Have you ever received help from someone when you needed it? Ideally, think of a person who is not very close to you.
9. Send her your gratitude with your thought, or if you have contacts express your gratefulness in words (written or spoken).
10. Have you noticed in yourself that you change your behavior and mood depending on whether or not you receive love from your loved ones? Share with them if you want some examples to confirm this.
Το Συννεφάκι
Εισαγωγή
Μία ζωή γεμάτη αλλαγές, ταξίδια και περιπέτειες μπορεί να ακούγεται συναρπαστική για πολλούς από εμάς. Όχι, όμως για το Συννεφάκι της ιστορίας μας. Εκείνο αγαπάει την ηρεμία κι έτσι, ζει καθημερινά σε έναν πανικό. Τι θα μπορούσε να συμβεί, για να καταφέρει να ησυχάσει; Γιατί ξέρουμε, πως η ζωή στον ουρανό δεν μπορεί να αλλάξει.
Μια φορά ήταν ένα συννεφάκι που ζούσε ψηλά στον ουρανό. Δεν μπορώ να σας το περιγράψω με περισσότερα λόγια γιατί κάθε μέρα ήταν διαφορετικό σε χρώμα και σχήμα. Πότε ήταν μαύρο και έφερνε τη βροχή, πότε λευκό κι έφερνε στη γη συννεφιά.
Ούτε μπορώ να σας πω πού ήταν το σπίτι του. Άλλες φορές ήταν πάνω από την Ευρώπη κι άλλες πάνω από την Ασία ή την Αφρική.
Αυτό που μπορώ να σας πω όμως με σιγουριά είναι πως το συννεφάκι μας δεν ήταν καθόλου μα καθόλου χαρούμενο.
Δεν του άρεσε αυτή η ακαταστασία που είχε η ζωή του. Δεν ήθελε να πηγαίνει πέρα δώθε σε άγνωστα μέρη όλη μέρα. Ούτε ήθελε να κρυώνει ή να ζεσταίνεται, και να αλλάζει κάθε λίγο και λιγάκι χωρίς να ξέρει το γιατί.
Μια μέρα όμως κάτι ωραίο συνέβη στη ζωή του. Εκεί που το έσπρωχνε ένας Άνεμος, σταμάτησε δίπλα από μια όμορφη Συννεφούλα. Εκείνη είχε όρεξη για κουβέντα κι έτσι άρχισε να του μιλάει με χαρά:
Ωραία μέρα σήμερα, ε; Είμαστε πάνω από έναν Ωκεανό και μπορούμε να θαυμάσουμε όλη αυτή την ομορφιά, συμφωνείς;
Σε λίγες ώρες που νυχτώνει θα απολαύσουμε παρέα, τα αστέρια που λάμπουν, μακριά από τα φώτα της γης.
Κι αν αρχίσω να σκέφτομαι τι καταπληκτικό χρώμα θα μου δώσει το σημερινό ηλιοβασίλεμα θα γίνω από τώρα ροζ απ’ τη χαρά μου!
Το Συννεφάκι μας, δε συμφωνούσε καθόλου με το συναίσθημα της νέας του φίλης, όμως κάτι όμορφο έβλεπε στην όψη και στη φωνή της που το έκανε να θέλει να μην την αποχωριστεί ποτέ.
Έτσι ξεκίνησε η φιλία τους. Μια φιλία πολύ δυνατή, γεμάτη αγάπη.
Η Συννεφούλα ήταν τις πιο πολλές στιγμές χαρούμενη. Της άρεσαν τα ταξίδια και οι περιπέτειες. Λάτρευε να σκορπά βροχή, χιονονιφάδες, ροζ χρώματα στον ουρανό ή να δημιουργεί γκρίζες μέρες στη γη. Ήταν φτιαγμένη να είναι σύννεφο.
Έτσι όπως την περιγράφω, ακούγεται να είναι το εντελώς αντίθετο από το Συννεφάκι μας που δεν αγαπούσε τις διαρκείς αλλαγές αν και ήταν δεμένες με τη φύση του.
Παρόλα αυτά τα δύο συννεφάκια ταίριαξαν τόσο πολύ που έγιναν αχώριστα.
Το Συννεφάκι ένιωθε μεγάλη έλξη με τον ενθουσιασμό και τη χαρά της Συννεφούλας. Τον έκανε να νιώθει πιο ζωντανός.
Και εκείνη πάλι αγαπούσε την σιγουριά και τη σταθερότητα που ακτινοβολούσε το Συννεφάκι. Της έβγαζε ασφάλεια η αγάπη του. Ένιωθε ελεύθερη να είναι ο εαυτός της όταν βρισκόταν μαζί του.
Κι όπως λένε, και είναι αλήθεια, η αγάπη μεταμορφώνει αυτούς που την νιώθουν και τους κάνει πιο γλυκούς και πιο δημιουργικούς. Έτσι και το Συννεφάκι δίπλα στη Συννεφούλα έγινε πιο τολμηρό.
Άρχισε να παρατηρεί με καθαρό μυαλό τον κόσμο γύρω του. Και όχι, μόνο αυτό, αλλά η θέα που έβλεπε του φαινόταν πραγματικά μαγευτική.
Και τότε έγινε κάτι εκπληκτικό, ο κόσμος έπαψε να είναι κάτι άγνωστο για εκείνο.
Το Συννεφάκι έμαθε από σιγά σιγά να ξεχωρίζει τα μέρη της γης: πόλεις, χωριά, χώρες, ηπείρους.
Μετά, πρόσεξε τις διαφορές πάνω στο ανάγλυφο της γης: Οροσειρές, κοιλάδες, λίμνες, ποτάμια, δάση. Μάλιστα κατάλαβε ότι όλα αυτά τα υπέροχα μέρη είναι, που το επηρεάζουν, κάθε στιγμή.
Στη συνέχεια, πήρε θάρρος και συστήθηκε στους ανέμους. Τους γνώρισε με τα ονόματά τους και εκείνοι άρχισαν να του δίνουν πληροφορίες.
Έτσι, ήταν το πρώτο πλάσμα στον κόσμο που έφτιαξε τους χάρτες της γης και του καιρού (κλιματικούς).
Πλέον δεν ένιωθε χαμένο, γνώριζε πάντα που βρισκόταν και όταν ταξίδευε ένιωθε οικειότητα με τους ανέμους.
Κι αποφάσισε αυτή τη γνώση του να μην την κρατήσει μόνο για τον εαυτό του.
Γιατί η αγάπη κάνει γενναιόδωρους όσους τη νιώθουν.
Μια φορά λοιπόν, σταμάτησε πάνω από το φουρτουνιασμένο ωκεανό και παρατήρησε ένα καράβι. Ο καπετάνιος του φαινόταν πολύ φοβισμένος.
Εκείνος ο άνθρωπος του θύμισε τον εαυτό του πριν από λίγο καιρό, και τον συμπόνεσε.
Τότε το Συννεφάκι αποφάσισε να κάνει μία μεγάλη πράξη αγάπης.
Κατέβηκε πιο χαμηλά και χάρισε στον άνθρωπο τους χάρτες, που είχε με τόση αγάπη και κόπο φτιάξει.
Ο άνθρωπος, δεν πίστευε στην τύχη του. Ευχαρίστησε το Συννεφάκι με όλη του την καρδιά και συνέχισε το δρόμο του.
Το υπερωκεάνιο ταξίδι με τους χάρτες για οδηγούς, δε φαινόταν τόσο φοβερό στον καπετάνιο.
Ο καπετάνιος με τη σειρά του μετέφερε τη γνώση της εικόνας του κόσμου και στους υπόλοιπους ανθρώπους της γης.
Έτσι, όλοι ευγνωμονούσαν το σύννεφο για αυτή την προσφορά του.
Η Συννεφούλα και το Συννεφάκι δε σταμάτησαν ποτέ να ταξιδεύουν ούτε να αλλάζουν σχήμα και χρώμα. Όμως μαζί δίπλα το ένα στο άλλο ένιωθαν ευτυχισμένοι και πως μπορούν να καταφέρουν πολλά για τους εαυτούς τους και για τον κόσμο όλο.
Και πράγματι έτσι έγινε. ❤
Ερωτήσεις για σκέψη και δημιουργία
- Ζωγράφισε το Συννεφάκι και τη Συννεφούλα της ιστορίας μας, όπως εσύ τους φαντάζεσαι.
- Εσύ έχεις νιώσει ποτέ φόβο σε ένα άγνωστο περιβάλλον; (Για παράδειγμα, επίσκεψη σε ένα νέο σπίτι, ιατρείο, μουσείο, κινηματογράφο, ταξίδι, δουλειά ή σχολείο).
- Αν απάντησες ναι, στην προηγούμενη ερώτηση μπόρεσες να αντιμετωπίσεις το φόβο σου; Και αν ναι, με ποιο τρόπο;
- Πιστεύεις ότι η αγάπη μπορεί να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις το συναίσθημα του φόβου; (Δηλαδή, το να είσαι κοντά σε άτομα που εμπιστεύεσαι και αγαπάς).
- Σε μία δύσκολη στιγμή, τι θα σε έκανε να νιώσεις πιο άνετα, από τα παρακάτω:
Α. Μία αγκαλιά.
Β. Ενθαρρυντικά λόγια.
Γ. Μία πράξη αγάπης.
Δ. Να έχεις την αμέριστη προσοχή των αγαπημένων σου.
Ε. Καποιος συνδυασμός των παραπάνω.
ΣΤ. Κάτι άλλο.
- Θυμάσαι να έχεις κάνει μία καλή πράξη, όπως έκανε το Συννεφάκι, για κάποιον άλλο άνθρωπο;
- Αν ναι, θες να την περιγράψεις;
- Εσύ έχεις λάβει ποτέ μία σημαντική βοήθεια από κάποιον άνθρωπο όταν τη χρειάστηκες; Ιδανικά σκέψου ένα άτομο που να μην είναι πολύ κοντινό σου.
- Στείλε του την ευγνωμοσύνη σου με τη σκέψη σου ή αν έχετε επαφές εξέφρασε την ευγνωμοσύνη σου με λόγια (γραπτώς ή προφορικώς).
- Εσύ έχεις προσέξει στον εαυτό σου να αλλάζεις συμπεριφορά και διάθεση, ανάλογα με το αν παίρνεις ή όχι αγάπη από τους δικούς σου; Μοιράσου μαζί τους αν θέλεις κάποια παραδείγματα που να επιβεβαιώνουν αυτό.
