Introduction
In this story, Pepi is looking for harmony in her friendships. Her effort to achieve perfection is exhausting and frustrating. Her questions have no easy answers. Then, she finds a way to approach the emotions of her friends. She doesn’t feel lost anymore. Courage and love become her leaders.
Once upon a time, lived Pepi the little gosling. She grew up on the banks of a blue river, and most of the days felt so happy! She played with her family and friends, splashed in the water, sang, and nibbled. No animal was an enemy. Even the sun was a good friend, shedding plenty of light every day. She had learned all the plant and animal languages. So she talked with every creature.
But something tormented her for some days. Something that no one could see because she was keeping inside.
On sunny days she would go for a long walk when she would meet most of her friends. From snails and ladybugs to squirrels and hedgehogs. They would catch a small chat. And at this point, the problems started a few times.
If Pepi found her friends happy, she would be calm. She shared her good news with them, and everything flowed rosy. In the evening, Pepi would return home to find her family. She would tell beautiful and fascinating stories from the creatures of the forest.
But when she found her friends sad, she could not stand it anymore. She lived it too. That’s not so bad, eh? That’s what friends do, after all. Then she searched for solutions and strained her mind. She would carry clouds of unresolved and endless thoughts. And that would upset her and worry her a lot.
Why not solve these problems and make her friends happy every day? Why do friends have so much to face? Great injustice!
Sometimes her friends were tacit. She would see in their eyes sadness, anger, jealousy. Then, she would catch herself thinking, “what I have done wrong?” or “did I make them angry?”, ” What did we discuss the last time? It’s my fault they feel bad”. Those nights she would come home sad.
Her family would notice and ask her what made her look sad. Pepi would reply that she was sorry that her friends were not feeling well. She then would go on that she should pay more attention to her friends. She should visit them more often and filter her words and attitude more when with them. Her family told her that it was none of her mistakes. She should not pay so much attention to the problems of others, they would add. But, she would not find these answers satisfying. So she would keep inside her thoughts.
One sunny day, Pepi met a good fairy in the forest, and they soon became friends. She was willing to talk with honesty about her problems. This fairy seemed to have asked her questions in the right way.
So, the fairy said to her, “I will give you magic power for a week. You will be able to read the real thoughts of your sad friends. Soon, you will learn what is tormenting them.”
The very next day, Pepi goes to her friend Elafina. Elafina was edgy but refused to talk to her. She thought to herself. “Does she feel sorry because last time I couldn’t play with her for long? Or: “Did I say something wrong”? But she discovered Elafina had different things in her mind. She was feeling a little jealous because her mom gave birth to another baby deer. Her mom had no time to play with her. Not only that, she had a lot of new tasks to fulfill as a big sister that she did not like to do at all. But, she was very proud at that moment to share her weakness with her friend.
Pepi now learned where her friend’s sadness came from and responded immediately. Elafina didn’t ask for help, but Pepi helped her with her chores. Pepi also acknowledged how difficult it is to be the big sister. Elafina smiled. Soon they both burst out laughing, making related jokes.
In the next few days, she solved the riddles in her relationships. Pepi started to calm down, and her hesitant friends would talk more. Pepi would also communicate her feelings in a meaningful way. She was not afraid to be vulnerable, happy, sad. She had found more courage to show her true self to her friends.
Pepi was feeling relaxed, and her friends were feeling closer to her. A few days later, the clouds disappeared from her head.
Seven days later, the fairy appeared in front of Pepi. She asked Pepi about her week, having this magic power. Pepi was grateful for the fairy and described her experience. The fairy was so happy about her evolution! Pepi and the fairy became closest friends. With some help, Pepi would never be the same again.
Here are some of Pepi’s friends!
Time to play and to think!
- Paint your friends and write down their names.
- Write or paint a short story with them.
- Are you sad, like Pepi, when your friends look melancholic?
- When you see your friends sad, do you think you have done something wrong?
- Pepi met the fairy and helped her find the answers she wanted. Do you have a person who helps you with your problems?
- When sad, a good idea is to: ………………………………
Η Πεπη το χηνάκι
Εισαγωγή
Το παραμύθι αυτό μιλάει για την ιστορία της Πέπης που θέλει να διατηρεί αρμονικές σχέσεις με τους φίλους της. Η προσπάθειά της αυτή κρύβει μεγάλο αγώνα και απογοήτευση. Το κλειδί και οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες. Ωστόσο, σίγουρα βοηθάει όταν η ίδια μαθαίνει τα πραγματικά συναισθήματα των γύρω της και φυσικά του εαυτού της. Με αυτό τον τρόπο δε νιώθει ποτέ πια μόνη. Το θάρρος και η αγάπη παίρνουν το πάνω χέρι.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό χηνάκι η Πεπη. Μεγάλωνε στις όχθες ενός γαλάζιου ποταμού, που κυλούσε με ορμή, και τις πιο πολλές μέρες ένιωθε τόσο ευτυχισμένη! Έπαιζε με την οικογένειά της και τους φίλους της, πλατσούριζαν στα νερά, τραγουδούσανε και τσιμπολογούσανε. Κανένα ζωάκι δεν ήταν εχθρός τους κι ακόμα κι ο ήλιος ήταν φίλος τους, χαρίζοντάς τους κάθε μέρα το άπλετο φως του. Είχε μάθει τη γλώσσα από τα λουλουδάκια, τα ποντικάκια, τα πουλιά, τα γατάκια, όλες τις γλώσσες για να μην πολυλογώ. Άρα είχε πολλές, μεγάλες και διαφορετικές παρέες κοντά της.
Όμως κάτι τη βασάνιζε κάποιες μέρες. Κάτι που κανείς δεν μπορούσε να δει γιατί το φύλαγε μέσα της.
Τις μέρες με λιακάδα κατέβαινε μια μεγάλη βόλτα και τότε συναντούσε έστω και για λίγο τους πιο πολλούς φίλους της. Από σαλιγκάρια και πασχαλίτσες, μέχρι σκιουράκια, σκαντζόχοιρους κι ελαφάκια, κι επειδή μιλούσε τη γλώσσα τους πιάνανε μια μικρή κουβεντούλα. Και κάπου εκεί αρχίζανε τα προβλήματα, μερικές φορές.
Όταν οι φίλοι της ήταν χαρούμενοι έπαιρνε κι εκείνη χαρά από αυτούς, τους έλεγε κι αυτή τα δικά της και όλα κυλούσαν ρόδινα και ξέγνοιαστα. Γύριζε το βράδυ στην οικογένειά της και τους διηγόταν όμορφες και συναρπαστικές ιστορίες από τα πλασματάκια του δάσους.
Όταν όμως έβρισκε τους φίλους της λυπημένους αυτό πια δεν το αντέχε. Γινόταν ένα μαζί τους, το ζούσε κι εκείνη. Αυτό δεν είναι τόσο κακό, σωστά; Έτσι κάνουν οι φίλοι άλλωστε. Μετά έψαχνε να βρει λύσεις , έστιβε το μυαλό της και κουβαλούσε σύννεφα με σκέψεις άλυτες κι ατελείωτες. Κι αυτό τη στενοχωρούσε και την προβλημάτιζε πάρα πολύ. Γιατί να μη λύνονται τα προβλήματα των φίλων της και να είναι κάθε μέρα χαρούμενοι; Γιατί να έχουν τόσο σοβαρά προβλήματα οι φίλοι της κι εκείνη όχι; Μεγάλη αδικία !
Άλλες φορές πάλι οι φίλοι της δεν είχαν όρεξη για πολλές κουβέντες αλλά έβλεπε μέσα στα μάτια τους, τη λύπη, το θυμό, τη ζήλεια. Η Πέπη τότε σκεφτόταν, μήπως έκανα κάτι και τους στενοχώρησα ή τους θύμωσα εγώ; Τι συζητήσαμε την προηγούμενη φορά; Σίγουρα εγώ φταίω που νιώθουν άσχημα! Εκείνα τα βράδια γύριζε στο σπίτι της λυπημένη.
Οι δικοί της τότε τη ρωτούσαν τι έχει. Η Πέπη απαντούσε ότι λυπάται που οι φίλοι της δεν είναι καλά. Και πως πρέπει να τους προσέχει πιο πολύ, να τους βλέπει πιο συχνά και να φιλτράρει τα λόγια της και τη στάση της περισσότερο όταν βρίσκεται μαζί τους.
Οι δικοί της τής έλεγαν ότι δε φταίει αυτή και να μη δίνει σημασία στα προβλήματα των άλλων. Αλλά οι απαντήσεις αυτές δεν την εξέφραζαν, και δεν τις έβρισκε ικανοποιητικές. Έτσι, κλεινόταν ακόμα περισσότερο στον εαυτό της και τις σκέψεις της.
Μέχρι που μια μέρα συνάντησε μία καλή νεράιδα στο δάσος και πιάσανε φιλίες. Σε αυτή μπόρεσε να μιλήσει ανοιχτά για τα προβλήματα της γιατί η νεραιδα της το ζήτησε με τρόπο που την ξεκλείδωσε.
Και τότε η νεράιδα της είπε , “θα σου δώσω μια μαγική δυναμη για μια εβδομαδα. Θα μπορείς να διαβάζεις την πραγματικη σκέψη των λυπημενων φίλων σου. Κι έτσι θα μαθαίνεις τι είναι αυτό που τους βασανίζει στα αλήθεια”.
Και από την επόμενη κιόλας την ημέρα πάει στη φίλη της την Ελαφίνα που ήταν απότομη αλλά αρνιόταν να της μιλήσει , “λες να λυπάται επειδή την προηγούμενη φορά δεν πρόλαβα να παίξω μαζί της για πολλή ώρα; Ή μήπως είπα κάτι λάθος”; Αλλά τελικά η Ελαφίνα είχε διαφορετικά πράγματα στο μυαλό της. Ενιωθε μια μικρή ζήλεια γιατί η μαμά της έκανε κι άλλο ελαφάκι μωρό και τώρα δεν είχε χρόνο πια να παίζει πια μαζί της. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά της ανατέθηκαν πολλά καινούργια καθήκοντα ως μεγάλη αδερφή που δεν της άρεσε καθόλου να κάνει. Από την άλλη όμως ήταν πολύ υπερήφανη εκείνη τη στιγμή για να μοιραστεί με τη φίλη της αυτή της την αδυναμία.
Η Πέπη τώρα έμαθε από πού πηγάζει η στενοχώρια της φιλης της και ανταποκρίθηκε αμέσως. Χωρίς να της ζητήσει βοήθεια η Ελαφίνα, η Πέπη προθυμοποιήθηκε να τη βοηθήσει στις δουλειές της. Επίσης, η Πέπη της είπε, ότι ξέρει πως είναι πολύ δύσκολο για την Ελαφίνα που έγινε μεγάλη αδερφή. Και τότε η Ελαφίνα χαμογέλασε και στη συνέχεια ξέσπασαν κι οι δυο τους σε βροντερά γέλια κάνοντας σχετικά αστεία.
Κάπως έτσι, λύθηκαν και τα επόμενα αινιγματα με τους άλλους φίλους της. Η φίλη μας η Πέπη άρχισε να καθησυχαζεται και οι διστακτικοί φίλοι της να ανοίγονται περισσότερο.
Ένα μεγάλο βάρος έφυγε από πάνω της και οι φίλοι της ένιωσαν πιο κοντά σε αυτή. Μετά το τέλος της εβδομάδας τα σύννεφα εξαφανίστηκαν από το κεφάλι της.
Η Πέπη με τη σειρά της άρχισε να μιλάει σε εκείνους με μεγαλύτερη ειλικρίνεια και να εξωτερικεύει τις σκέψεις και τα συναισθήματά της.
Η νεράιδα τότε εμφανίστηκε ξανά, και τη ρώτησε πώς ήταν η εβδομάδα που πέρασε, με τη μαγική αυτή δυναμη για συντροφιά. Η Πέπη ενθουσιασμενη, μίλησε για την εμπειρία που της χάρισε η δύναμη αυτή, και ευχαρίστησε διπλά την νεράιδα για ωραίο δώρο που της έκανε. Θα έμενε για πάντα η πιο κοντινή της φίλη που την έβγαλε στο φως, και τη βοήθησε να δει την αλήθεια, μέσα από την πραγματική αγάπη.
Μερικές ερωτήσεις για σκέψη και παιχνίδι!
- Γράψε μου τα ονόματα των φίλων σου και ζωγράφισέ τους.
- Γράψε ή ζωγράφισε μία μικρή ιστορία μαζί τους.
- Εσύ λυπάσαι, όπως η Πέπη, όταν οι φίλοι σου είναι λυπημένοι;
- Όταν βλέπεις τους φίλους σου λυπημένους, σκεφτέσαι μήπως εσύ τους έχεις κάνει κάτι και για αυτό είναι έτσι;
- Μία καλή ιδέα όταν νιώθουμε λυπημένοι κι έχουμε παρέα, είναι να:
α. Τραγουδήσουμε μαζί με τους φίλους μας δυνατά ένα τραγούδι που μας αρέσει.
β. Να φάμε μία μεγάλη κουταλιά μέλι.
γ. Να τους μιλήσουμε για αυτό πηγαίνοντας μία βόλτα.
δ. ……………………………………………………………………………………………
ε. ……………………………………………………………………………………………
στ. ………………………………………………………………………………………….
- Η Πέπη συνάντησε τη νεράιδα και τη βοήθησε να βρει τις απαντήσεις που ήθελε. Εσύ έχεις κάποιο άτομο που σε βοηθάει στους δικούς σου προβληματισμούς;
