The Daisy

Introduction

Margaret the daisy lives in nature around her family. She is happy. The boy, Odysseus, and the cat, Agamemnon, who meet Margaret, build a strong friendship with her. But one day, these beautiful moments end. Separation is painful, yet it reflects an important lesson. The love that united them was true.

Once upon a time, there was a daisy called Margaret. She was born in the spring, a beautiful bud, connected to her family.

It dawned in the morning, and the sun woke her gently with its light. Sun was a friend to her. It offered her its sunbeams. So Margaret would look even more glorious. 

Sometimes the sun would play with the clouds and would hide behind them. Then the winds came, and Margaret danced with her flower friends in a magical celebration.

When it rained, she would take a shower with her dear water. She felt new again after the rain! 

That was more or less Margarita’s routine until something new happened.

One morning a little child came to the place where Margarita lived. Odysseus, a boy less than two years old, had recently learned how to talk and walk. Yet, little Odysseus was a great explorer. He would grab and study stones, bugs, and plants. In the sky, Odysseus would discover bees, birds, and butterflies. It was spring, and he had much to admire in the countryside.

Odysseus could play for hours in nature. His parents were around but not very close to him because it was a safe place. So he had the opportunity to enjoy his world more independently, next to the festive nature. 

One afternoon Odysseus and Margaret met each other. They were about the same height. Odysseus, who had clear eyes and a pure soul, was very open to the world. He noticed and distinguished Margarita among the other flowers. Odysseus liked Margarita very much but did not want to cut her. 

Odysseus used to cut flowers and study them. But, Odysseus felt something new when he caressed Margaret with his little hands. It was like she was welcoming him. He knew he had just discovered a new friend.

At the same time, Odysseus was not alone. 

Agamemnon, a brown cat, accompanied him. Odysseus and Agamemnon were best friends. (And they had found each other in that countryside).

And no, not only that, but Agamemnon also loved Margaret from the very first moment. He caressed Margaret with his muzzle. 

Margaret had been so lucky! She felt a new love and warmth that afternoon.

And from that spring day, our friends felt even more carefree and excited. They each played individually in their interests. 

But at the same time, there was inner unity and harmony within the company. At times, they approached each other and played their games together.

• Margarita created a new dance. She would share it with her friends and siblings. When they all danced together, the result was a powerful performance.
• Agamemnon learned to climb on the tallest tree and not be afraid to go down. He was so happy with his achievement, and his friends looked at him and gave him courage in all his endeavors.
• Odysseus learned to dance like Margarita and climb like Agamemnon. 
• Odysseus taught something new to his friends. Agamemnon would express his joy by making a different sound. Margarita learned to show her happiness with a new movement.

Their moments were unique. No one would ever believe such an unusual company could ever exist. Even Odysseus’s parents did not know about his friends, although they had noticed his enthusiasm.

One day Odysseus decided to share his news with his parents. Fortunately, they reacted very warmly and believed every word. They listened to him with interest and were satisfied that their child created his world in the countryside.

Somewhere there, however, our history changes. The next afternoon Margarita had a brown leaf on her and a withered petal. Summer was approaching, and she had grown enough old for a daisy. 

Yet, she never stopped welcoming them with her dance and giving them light. 

Odysseus and Agamemnon continued to caress her and play with her. Odysseus may not have expressed it, but he understood something was wrong.

 One afternoon he could not stand it anymore and started crying near her because he realized that Margarita would soon stop living. 

The other day Odysseus went to the field after the rain. He hoped to see Margarita healthier.

 But he found out that his friend would never dance with him again. Odysseus was inconsolable.

His parents took him for a walk to the next river to comfort him.

They told him their vacation was over, and they would soon return home. 

His parents had a good idea, too! They suggested Odysseus take Agamemnon with them to their house. Odysseus was so excited!

His life in the following days seemed to flow more quickly. Odysseus returned home and was happy to find his friends after so long. In his room, he spent time next to Agamemnon, his closest friend. With him, he could share his feelings for Margarita. Agamemnon could understand him more than anyone. 

In the following spring Odysseus, now an older child went with his parents and Agamemnon to the same place on vacation.

He and Agamemnon immediately rushed to the spot where they would play with Margarita last year. 

There, with great emotion, they met Margarita’s child, now Chrysafenia, and it was as if they had known each other for a long time.

Questions to express yourself

1. Draw Margaret, Odysseus, and Agamemnon as you imagine them in this festive spring landscape.

2. Do you have animal friends in your house or friends’ houses?

3. If so, do you include them with your dearest friends? Do you feel they can understand you better than a human sometimes?

4. Do you have plants or flowers in your home?

If so, have you tried taking care of them? (Except for watering them). Have you tried to pet them, talk to or sing to them? Do you think they feel it?

5. If you lose an animal you love, you will be sad. But your love for it never goes away. Would you ever regret your decision to have a pet because it will be gone someday?

6. Think about your best friend going to a different school than you. How do you feel; What would you like to do to maintain your friendship and not drift apart?

Η Μαργαρίτα

Εισαγωγή

Η Μαργαρίτα ζει ευτυχισμένη κοντά στην οικογένειά της μέσα στη φύση. Το αγοράκι και ο γάτος που τη συναντούν χτίζουν μία δυνατή φιλία μαζί της. Μία μέρα όμως αυτές οι όμορφες στιγμές τελειώνουν. Ο αποχωρισμός είναι πολύ δύσκολος, αλλά έχει κι εκείνος το νόημά του. Σημαίνει ότι η αγάπη κι η χαρά που τους ένωσε ήταν πέρα για πέρα αληθινή.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μαργαρίτα που την έλεγαν Μαργαρίτα. Γεννήθηκε την άνοιξη, όμορφο και δροσερό μπουμπούκι, κοντά στην οικογένειά της. 

Ξημέρωνε το πρωί, κι ο ήλιος την ξυπνούσε απαλά με το φως του, και της έκανε ωραία συντροφιά. Τη φώτιζε και έμοιαζε ακόμα πιο όμορφη και λαμπερή. Κάποιες φορές ο ήλιος της έπαιζε κρυφτό πίσω από τα σύννεφα. Τότε ερχόντουσαν οι άνεμοι, κι η Μαργαρίτα χόρευε μαζί με την υπόλοιπη φύση σε μία μαγευτική γιορτή. Όταν πάλι έβρεχε έκανε το δροσερό της μπάνιο με το αγαπημένο της νερό. Ένιωθε μία διαφορετική ζωντάνια μετά τη βροχή! Αυτή ήταν πάνω κάτω η ζωηρή ρουτίνα της Μαργαρίτας, μέχρι που συνέβη κάτι που την άλλαξε. 

Ένα πρωί λοιπόν στο μέρος που ζούσε η Μαργαρίτα, πέρασε ένα μικρό παιδάκι. Ο Οδυσσέας, ένα αγόρι ούτε δύο χρόνων, που πρόσφατα είχε μάθει να μιλάει, να περπατάει και να σκαρφαλώνει. Ο μικρός Οδυσσέας ήταν ένας μεγάλος εξερευνητής, έπιανε και μελετούσε τις πέτρες, τα μυρμήγκια, τις πασχαλίτσες, τα φυτά. Στον ουρανό ανακάλυπτε μέλισσες, πουλιά και πεταλούδες. Άνοιξη ήταν κι είχε τόσα πολλά να θαυμάσει στην εξοχή. 

Ο Οδυσσέας μπορούσε να παίζει με τις ώρες στη φύση ελεύθερα, οι γονείς του τον παρατηρούσαν από κάπου κοντά, αλλά επειδή δεν υπήρχαν πολλοί κίνδυνοι σε αυτό το μέρος, είχε την ευκαιρία να χαίρεται το παιχνίδι του πιο ανεξάρτητα, δίπλα στη γιορτινή φύση που απλωνόταν γύρω του. Κι έτσι περνούσαν οι ώρες κι οι μέρες στα απογεύματά του ως τότε. 

Ένα απόγευμα ο Οδυσσέας και η Μαργαρίτα συναντήθηκαν και βρέθηκαν να είναι στο ίδιο ύψος. Ο Οδυσσέας που είχε καθαρά ματάκια κι ανάλαφρη ψυχή, ήταν πολύ ανοιχτός σε όσα έβλεπε μπροστά του. Παρατήρησε και ξεχώρισε τη Μαργαρίτα ανάμεσα στα υπόλοιπα λουλουδάκια. Η Μαργαρίτα του άρεσε πάρα πολύ αλλά δεν ήθελε να την κόψει όπως έκανε συχνά με τα άλλα λουλούδια γιατί του φάνηκε να του χαμογελάει τη στιγμή που τη χάιδεψε με τα μικρά χεράκια του.

Ο Οδυσσέας εκείνη τη στιγμή ήταν μαζί με ένα φίλο του, που τον είχε γνωρίσει στην εξοχή. Ένα καφετί γάτο, που τον είχαν ονομάσει Αγαμέμνονα. Ο Αγαμέμνονας γουργούριζε από τη χαρά του μόλις έβλεπε τον Οδυσσέα. Κι όχι, μόνο αυτό, αλλά ο Αγαμέμνονας, αγάπησε κι εκείνος τη Μαργαρίτα από την πρώτη στιγμή. Τη χάιδεψε κι εκείνος με τη μουσούδα του, τη Μαργαρίτα. Κι εκείνη το αισθάνθηκε και ένιωσε μία πρωτόγνωρη ζεστασιά.

Κι από τη μέρα εκείνη η άνοιξη αυτή, εξελίχθηκε ακόμα πιο ξέγνοιαστη και συναρπαστική  για τους φίλους μας αυτούς. Έπαιζαν κι αγωνίζονταν ο καθένας ξεχωριστά στα δικά του ενδιαφέροντα αλλά ταυτόχρονα υπήρχε μια εσωτερική ενότητα κι αρμονία μέσα στην παρέα. Κάποιες στιγμές, πλησίαζε ο ένας τον άλλον κι έπαιζαν μαζί τα δικά τους, διασκεδαστικά παιχνίδια.  

• Η Μαργαρίτα έμαθε ένα καινούριο χορό που τον σκέφτηκε μόνη της και τον μοιράστηκε με τους φίλους της και τα αδέρφια της. Όταν χόρεψαν όλοι μαζί, το αποτέλεσμα ήταν μία δυνατή παράσταση. 
• Ο Αγαμέμνονας έμαθε να σκαρφαλώνει στο πιο ψηλό δέντρο και να μη φοβάται να κατέβει μετά. Ένιωσε μεγάλη ικανοποίηση με το κατόρθωμά του, και οι φίλοι του τον κοιτούσαν και του έδιναν θάρρος σε όλη την προσπάθειά του.
•  Ο Οδυσσέας έμαθε να χορεύει όπως η Μαργαρίτα και να σκαρφαλώνει σαν τον Αγαμέμνονα. Από τη μεριά του τους έμαθε κι αυτός κάτι καινούριο, να εκφράζουν τη χαρά τους πιο έντονα κι η γάτα τότε έβγαζε ένα διαφορετικό ήχο, σαν ένα αλλιώτικο γουργουρητό κι η Μαργαρίτα το εξέφραζε με μια διαφορετική κίνηση όλο χάρη που έκανε, και με μια υπόκλιση στο τέλος ως ευγνωμοσύνη προς τους φίλους της που της έδιναν τόση χαρά. 

Οι στιγμές που περνούσαν ήταν μοναδικές και κανείς δε θα πίστευε ότι υπάρχει στον κόσμο μια τόσο ασυνήθιστη παρέα. Ακόμα κι οι γονείς του Οδυσσέα δε γνώριζαν πολλά  παρόλο που ήταν ευτυχισμένοι να τον βλέπουν κάθε μέρα όλο και πιο χαρούμενο και δυνατό. Μια μέρα όμως ο Οδυσσεας μοιράστηκε μαζί τους τα πάντα, κι η αλήθεια είναι ότι κι ίδιοι αντέδρασαν πολύ όμορφα, πίστεψαν κάθε του λέξη το πρόσωπό τους φωτίστηκε. Τον άκουσαν με ενδιαφέρον, κι ένιωσαν έκπληξη και ικανοποίηση που το παιδί τους δημιούργησε το δικό του κόσμο μέσα στην εξοχή.

Κάπου εκεί όμως η ιστορία μας αλλάζει κλίμα. Το επόμενο απόγευμα η Μαργαρίτα είχε πάνω της ένα καφέ φυλλαράκι κι ένα λίγο πιο μαραμένο πέταλο. Το καλοκαίρι πλησίαζε κι η ίδια είχε πλέον μεγαλώσει αρκετά για μαργαρίτα. Ωστόσο, δε σταμάτησε ποτέ να τους καλωσορίζει με το χορό της και να τους δίνει φως. Κι ο Οδυσσέας με τον Αγαμέμνονα,το γάτο, συνέχιζαν να τη χαϊδεύουν και να παίζουν μαζί της. Ο Οδυσσέας μπορεί να μην το έλεγε αλλά καταλάβαινε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, μέχρι που ένα απόγευμα δεν άντεξε άλλο κι άρχισε να κλαίει κοντά της γιατί κατάλαβε ότι η Μαργαρίτα σύντομα θα σταματούσε να ζει. Την τελευταία μέρα που πήγε στο χωράφι είχε βρέξει την προηγουμένη κι ήλπιζε ότι θα τη δει καλύτερα. Όμως αυτό ήταν, η Μαργαρίτα δε θα του ξαναχόρευε πια. Ο Οδυσσέας ήταν απαρηγόρητος. 

Οι γονείς του εκείνη τη μέρα τον πήγαν βόλτα στο διπλανό ποταμάκι για να τον παρηγορήσουν και να τον βοηθήσουν να ξεχαστεί. Επίσης, του είπαν πως θα έφευγαν από εκείνο το όμορφο μέρος σύντομα  γιατί οι διακοπές του τελείωσαν. Βέβαια, είχαν μια πολύ καλή ιδέα, πρότειναν στον Οδυσσέα να πάρουν  μαζί τους στο σπίτι τους τον Αγαμέμνονα. Στην πρόταση αυτή ο Οδυσσέας ενθουσιάστηκε. 

Η ζωή του επόμενες μέρες φάνηκε να κυλάει πιο γρήγορα. Ο Οδυσσέας γύρισε σπίτι και  ήταν χαρούμενος που βρήκε τους φίλους του μετά από τόσο καιρό. Στο δωμάτιό του περνούσε χρόνο δίπλα στον Αγαμέμνονα, τον πιο στενό του φίλο. Μαζί του μπορούσε να μοιραστεί τα συναισθήματά του για τη Μαργαρίτα και εκείνος να καταλάβει πιο πολύ από όλους. Είχαν τις πιο έντονες  αναμνήσεις από την άνοιξη αυτή. Ο επόμενος  καιρός πέρασε γρήγορα και μάλιστα την επόμενη άνοιξη ο Οδυσσέας πιο μεγάλο παιδί πια, πήγε μαζί  με τον Αγαμέμνονα στο ίδιο μέρος διακοπές με τους γονείς του. 

Εκείνος κι ο Αγαμέμνονας έτρεξαν αμέσως στο μέρος που έπαιζαν με τη Μαργαρίτα. Εκεί με μεγάλη συγκίνηση συνάντησαν το παιδάκι της Μαργαρίτας, πλέον, τη Χρυσαφένια,  κι ήταν σαν γνωριζόντουσαν από παλιά..

Ερωτήσεις για να εκφραστείς

1. Ζωγράφισε τη Μαργαρίτα, τον Οδυσσέα και τον Αγαμέμνονα όπως τους φαντάζεσαι σε αυτό το γιορτινό τοπίο της άνοιξης. 
2. Εσύ έχεις φίλους ζωάκια στο σπίτι σου ή σε σπίτια φίλων;
3. Αν ναι, νιώθεις ότι αυτά τα ζωάκια ανήκουν στους αγαπημένους σου φίλους και πολλές φορές σε καταλαβαίνουν καλύτερα και από άνθρωπο;
4. Έχεις φυτά ή λουλούδια στο σπίτι σου; 
5. Αν ναι, έχεις δοκιμάσει να τα φροντίσεις; Δηλαδή, εκτός από το να τους δώσεις νερό. Να τα χαϊδέψεις, τους μιλήσεις ή να τους τραγουδήσεις; Πιστεύεις ότι αυτά το αισθάνονται; 
6. Αν χάσεις κάποιο ζωάκι που αγαπάς λυπάσαι πολύ. Όμως η αγάπη σου για αυτό δε φεύγει ποτέ. Θα μετάνιωνες ποτέ που αποφάσισες να έχεις δικό σου ζωάκι επειδή μια μέρα θα φύγει;
7. Σκέψου ότι ο αγαπημένος σου  φίλος θα πάει σε διαφορετικό σχολείο από εσένα. Πώς νιώθεις; Τι θα ήθελες να κάνεις για να διατηρήσετε τη φιλία σας και να μην απομακρυνθείτε;